Private partijen zoals banken en verzekeraars hebben tot donderdagavond de
tijd om in te stemmen met een aanbod van Athene om hun Griekse
staatsobligaties om te ruilen voor nieuwe en zo “vrijwillig” 53 procent van
hun lening aan de Grieken kwijt te schelden. Het tweede reddingspakket voor
de Grieken staat of valt met deze “Private Sector Involvement” PSI.
In totaal is het de bedoeling dat er voor 206 miljard euro aan Grieks
schuldpapier wordt geruild om zo de Griekse staat wat meer financiele lucht
te geven. Krap 24 uur voor de deadline geeft naar schatting 30 partijen aan
(iets minder dan 40 procent) te willen ruilen, te weinig om het plan ook
daadwerkelijk uit te voeren.
Onder de partijen die hebben aangegeven mee te doen, zitten grote banken en
verzekeraars, zoals ING in ons land. Ook de grotere Duitse banken hebben
aangegeven mee te doen aan de ruilactie. Samen zijn deze banken goed voor
een slordige 15 miljard euro aan schuld.
Weigeraars
Toch is het erg spannend of de deal wel doorgaat en wordt de druk opgevoerd om
beleggers over te halen om deel te nemen aan de herstructurering. Er zijn
namelijk ook een stel obligatiehouders die niet wil ruilen. Onder hen zitten
vier Griekse pensioenfondsen die samen goed zijn voor 2 miljard euro aan
schuld.
Bovendien is naar schatting 80 miljard euro in handen van andere
vermogenbeheerders zoals hedgefondsen die niet per se gebaat zijn bij de
ruilactie en niet zo gevoelig zijn voor politieke druk.
Tot slot is er een derde groep obligatiehouders, die baat kan hebben bij
weigeren: partijen die Griekse staatsobligaties hebben die onder het Engelse
recht vallen.
Niet goedschiks, maar kwaadschiks ruilen
Stel dat minder dan twee derde van de beleggers aangeeft deel te willen nemen
aan de PSI, dan is Griekenland weer terug bij af en kan het fluiten naar een
tweede reddingsboei vanuit Brussel.
De meeste kenners denken echter dat niet alle, maar wel meer dan twee derde
van de obligatiehouders mee wil doen. In dat geval kan het hele feest toch
doorgaan omdat weigeraars die staatsobligaties hebben die onder de Griekse
wetten vallen, kunnen gedwongen worden om te ruilen. Dit is ongeveer 85
procent van de schuld in private handen (ongeveer 175 miljard euro).
Cadeautjes
De rest valt onder de Engelse wet waardoor volgens juristen de later door de
Griekse regering toegevoegde clausule die obligatiehouders kan dwingen mee
te doen, niet opgaat.
Als de houders van dit type obligaties niet vrijwillig meeruilt, moeten de
Grieken dus apart met deze partijen om de tafel om een oplossing te bedenken
blijkt uit een recent verschenen paper van twee hoogleraren. Reken er maar
op dat de obligatiehouders dan een flinke zak met cadeautjes willen hebben
voordat ze hun obligaties inleveren.
Ieder nadeel heeft zijn voordeel
Dit zou natuurlijk erg vervelend zijn voor de Grieken, maar ironisch genoeg is
het voordelig voor andere zwakke eurobroeders zoals Portugal. Beleggers
vrezen dat dit misschien het volgende land wordt dat obligatiehouders gaat
vragen om een deel van de staatsschuld kwijt te schelden.
PSI nieuwe stijl
Nu we weten dat beleggers met obligaties die onder de Engelse wet vallen een
betere uitgangspositie hebben, zal er vast wel animo zijn onder houders van
Portugese staatsobligaties die onder de lokale wet vallen om ze te ruilen
tegen schuldpapier dat onder de Engelse wet valt. Dan kun je later immers
niet meer geconfronteerd worden met nare clausules die de regering oplegt
aan zijn schuldeisers. Deze logica lag ook ten grondslag aan het advies van
JP Morgan aan houders van Portugees schuldpapier om indien mogelijk te
switschen naar obligaties onder Engels recht.
Dit schept mogelijkheden voor zwakke eurolanden om staatsschuld in
particuliere handen te herstructureren. In ruil voor schuldpapier onder
Engels recht met aantrekkelijkere voorwaarden voor obligatiehouders, kunnen
regeringen van zwakke eurolanden natuurlijk ook iets terugvragen zoals een
lagere rente of zelfs een kleine schuldenreductie.
Lees ook op Z24:
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl